Liturgia


Czytania na dziś »

Komentarz do Słowa na dziś








Ambona > Komentarz

Dary Ducha Świętego2009-05-30


      Dary są to sprawności doskonalące człowieka w chętnym podążaniu za natchnieniem Ducha Świętego. To stałe i trwałe dyspozycje, dane człowiekowi po to, aby mógł przyjmować natchnienia, które Bóg daje duszy, i iść za nimi.

      Dary stają się aktywne tylko wtedy, kiedy Duch Święty na nie zadziała. (Duch Święty nieustannie oświeca nas i rozpala w nas miłość. Można jednak zamknąć się na Jego światło i miłość, tak że pozostaną one bezowocne dla życia duchowego). Dusza ze swej strony ma tylko z pokorą  i w skupieniu przygotować się na przyjęcie działania Ducha Świętego, z uległością mu się poddając i usuwając wszelkie przeszkody, zwłaszcza przywiązanie do stworzeń i do własnego sposobu postępowania. Kiedy dary zaczną wywierać wpływ na całe jego życie, wtedy człowiek niezwykle intensywnie uczestniczy w Bożej doskonałości.

      Dary wlane w duszę trwają w niej i zaznaczają swoje działanie przez cały przeciąg życia duchowego. Jednakże ich pełna skuteczność jest  związana z dobrowolnym przyjęciem ze strony człowieka i usunięciem  ziemskich przywiązań i upodobań, które stają na przeszkodzie lub opóźniają działanie Boże. Największą swoją skuteczność osiągają na ostatnich etapach drogi duchowej, kiedy to w pełni poddają duszę pod działanie Ducha Świętego.

      Dary są sprawnościami biernymi. Można je porównać do działania anteny telewizyjnej lub radiowej. Bez darów wierzący nie byłby w stanie przyjmować Bożego działania.

      Człowiek sprawiedliwy, to jest taki, który żyje życiem łaski Bożej i korzysta z pomocy odpowiednich cnót jako nowych władz, koniecznie potrzebuje siedmiu darów, które słusznie nazywają się darami Ducha Świętego. Dzięki ich pomocy duch staje się bardziej skłonny i gotowy, by iść za Jego głosem i natchnieniami. Ponadto dary te są tak bardzo skuteczne, że doprowadzają człowieka na szczyty świętości i są tak wspaniałe, że trwają nawet w niebie, chociaż w sposób o wiele doskonalszy. Dzięki tym charyzmatom duch ludzki jest pobudzany i pociągany, aby dążył do osiągnięcia ewangelicznych błogosławieństw, które dzięki nim zakwitają niczym kwiaty na wiosnę i zapowiadają wieczną szczęśliwość (Leon XIII, Divinum illud munus).



      Boże wszechmogący, w sakramencie bierzmowania wlałeś w serca nasze Ducha twego jako rękojmię  przyszłej naszej w Tobie chwały. Jego jesteśmy własnością, spraw tedy, byśmy utwierdzili się w Jego mocy.


      Duchu Święty, duchu umiejętności, naucz nas patrzeć na wszystko, co jest stworzone, w świetle Twoim, abyśmy poznali prawdziwą wartość rzeczy ziemskich, i całą naszą nadzieję położyli w Bogu.

      Duchu Święty, duchu rady, ukaż nam tam, gdzie nasza myśl zawodzi, co trzeba nam czynić, a czego zaniechać, kiedy mówić, a kiedy milczeć. Naucz nas sprawiedliwości i kieruj nas ku dziełom miłości i miłosierdzia.

      Duchu Święty, duchu bojaźni Bożej natchnij nas odrazą do każdego grzechu, strzeż w pokusach, pomóż ujarzmić nieopanowane namiętności, obdarz nas łaską ducha dziecięctwa wobec Ojca Najwyższego, zachowaj od wszelkiej pychy i zuchwałości.

      Duchu Święty, duchu pobożności, w tobie wołamy: „Abba! Ojcze" rozpal w nas żar miłości Boga, obudź gorliwość dla spraw Jego, spraw abyśmy całym sercem poświęcili się Jego służbie.

      Duchu Święty, duchu męstwa, naucz nas świętej, chrześcijańskiej odwagi, abyśmy dla Niego znosili krzyże i doświadczenia, a w niebezpieczeństwach w Nim nasza ufność pokładali.

      Duchu Święty, duchu rozumu, naucz nas wnikać w głębię prawdy Bożej, daj nam stałość i pewność wiary, pomóż poznać wielkość boga, która przewyższa wszelkie nasze pojęcie.

      Duchu Święty, duchu mądrości, prowadź nas do doskonałości. Ty dajesz nam poznać, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Dal nam zrozumieć wielkość miłości i naszego powołania, radość i pocieszenie z tego płynące. Abyśmy stanęli przed Bogiem twarzą w twarz i poznali Go na tyle, na ile jest to możliwe. Amen

 


DARY DUCHA ŚWIĘTEGO

 

Cała działalność człowieka musi być naprostowana i ukierunkowana przez Ducha Świętego. W tym więc celu istnieje aż siedem darów, które doskonalą działanie władz naturalnych i nadprzyrodzonych, to jest cnót. Teologia przypisuje poszczególnym darom odpowiednie funkcje do spełnienia.


      DAR MĄDROŚCI doskonali cnotę miłości i pozwala człowiekowi rozkoszować się sprawami Bożymi w taki sposób, że przenosi on je ponad przyjemności ziemskie. Miłość bowiem sprawia, że człowiek staje się zdolny kochać Boga ze względu na Jego istotowe doskonałości i może w tej miłości wzrastać w nieograniczonym stopniu, dlatego że doskonałość Boża nie zna granic. Człowiek oświecony wiarą coś niecoś poznaje z głębokości bogactw tajemnicy Boga, lecz tylko częściowo i w sposób niedoskonały. Dlatego to zdolność miłowania, jaką daje mu wlana cnota miłości, nie jest w pełni wykorzystana. Stąd działanie Ducha Świętego, przygotowane przez dar mądrości, przekazuje człowiekowi głęboką rozkosz, płynącą z przedmiotu wiary, dzięki miłosnemu jej przeżywaniu. Dusza doświadcza duchowej słodyczy i przyjemności i zdaje sobie sprawę z tego, że jest pod działaniem Bożym, poddaje mu się całkowicie i zapomina o sobie i o wszystkich sprawach ziemskich.


      DAR ROZUMU pomaga zgłębiać prawdy objawione i do pewnego stopnia dostrzegać odblask wspaniałego piękna życia nadprzyrodzonego, które odsłania wiara. Bóg jest niewypowiedziany. Tajemnice Jego wewnętrznego życia, takie jak Trójca Święta, pochodzenie Osób Boskich, przewyższają wszelką naszą zdolność pojmowania. Jego oddziaływanie na świat, predestynacja i opatrzność nastręczają ludziom trudności wprost nie do pokonania. Owszem, przyjmujemy te prawdy ze względu na powagę Boga, który je nam objawił, ale bez pobudzenia i oświecenia ze strony Ducha Świętego nie możemy głębiej w nie wniknąć, lecz niejako ślizgamy się po ich powierzchni. Dar więc rozumu przy­gotowuje możliwość tego zgłębienia prawd wiary, którego dokonuje Bóg w duszy, raz przez nagłe oświecenie, innym znowu razem przez delikatne udzielanie się, które stopniowo pozwala nam głębiej wnikać w istotę wspomnianych tajemnic.


      Dar mądrości pozwala nam rozkoszować się sprawami Bożymi ze względu na wzrost miłości, natomiast dar rozumu pozwala lepiej je poznawać przez to, że oświeca i umacnia w nas wiarę.


      DAR RADY udoskonala cnotę roztropności i pomaga w kon­kretnych wypadkach wybierać to, co dla duszy jest z większym duchowym po­żytkiem. Nadprzyrodzona roztropność ma za zadanie kierować życiem ludzkim w świetle wiary i w konkretnych sytuacjach wskazywać właściwy sposób po­stępowania. Często powzięcie właściwej decyzji jest bardzo trudne, a czasem niezwykle skomplikowane. Można więc zagubić się lub pobłądzić z braku dostatecznego światła, albo też ulec naporowi namiętności. Dlatego dar rady przygotowuje duszę, by mogła przyjąć i pójść za głosem Boga, który przemawia w głębi serca i sugeruje najbardziej wskazane w danych okolicznościach rozwiązania.


      DAR MĘSTWA dotyczy tego samego przedmiotu co i cnota męstwa, to jest mocy i wytrwałości w życiu duchowym. Cnota ułatwia i umacnia j wysiłki woli, by mogła pokonywać przeszkody i dostosowywać się do woli Bożej. Natomiast dar działa dzięki Duchowi Świętemu, który umacnia duszę od wewnątrz, udzielając jej części swojej mocy, owszem, wszechmocy. Działanie Ducha Świętego pomaga rozwiązywać wątpliwości i wahania, znosić doświadczenia i konieczne oczyszczenia na drodze doskonałości oraz tłumaczy przemianę pewnych osób, które, podobnie jak apostołowie w dzień Zielonych Świąt, stają się mocne, odważne i pełne zapału, są gotowe w każdej chwili pracować i cierpieć dla Boga.


      DAR WIEDZY przygotowuje duszę, by mogła pokonywać w sobie zauroczenie stworzeniami i udoskonala cnotę nadziei, dzięki całkowitemu zdaniu się na Boga. Człowiek zna nietrwałość rzeczy ziemskich, bogactw, zaszczytów i przyjemności, które mimo iż chwilowo sprawiają mu zadowolenie, to jednak wie, że z chwilą śmierci będzie je musiał nieodwołalnie opuścić. Jedyną prawdziwą pociechę w życiu stanowi pewność, że Bóg nas miłuje i że możemy mieć nadzieję szczęścia wiecznego.

      Pomimo to nie jest łatwo wyrzec się stworzeń, które stają przed człowiekiem i kuszą go wielkimi obietnicami i atrakcjami, dla Boga, którego nie widzi, a którym będzie mógł cieszyć się dopiero w wieczności. Dlatego to jedni dają się pochłonąć zdobywaniu rzeczy materialnych, inni próbują pogodzić Boga i stworzenia, od których nie są w stanie oderwać się zupełnie. Stąd dar wiedzy ma za zadanie oświecać od wewnątrz człowieka, ukazywać mu i dawać odczuć próżność rzeczy ziemskich tak, aby mógł zdecydowanie i wyłącznie nastawić się na szukanie i pielęgnowanie rzeczywistości duchowych.


      DAR POBOŻNOŚCI wlewa w duszę uczucie dziecięctwa Bożego oraz udoskonala cnotę sprawiedliwości. Sprawiedliwość bowiem skłania do uznawania i respektowaniu praw dotyczących innych osób, a w szczególności Boga. Człowiek wszystko otrzymał od Boga, swego Stwórcy. Dlatego jest rzeczą jak najbardziej słuszną, aby Go czcił, okazywał Mu posłuszeństwo i Go miłował. Na widok jednak nieskończonej wielkości Boga może ulec uczuciu przerażenia. Chociaż dzięki wierze poznał Jego dobroć, to jednak czasem ogarnia go dręczący niepokój z powodu grzechów i nędzy moralnej. Dzięki zaś darowi pobożności «sam Duch Święty wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi» (fc 8.16) i pociąga nas do Boga z zaufaniem i dziecięcą miłością.


      DAR BOJAŹNI BOŻEJ jest dyspozycją, dzięki której unikamy obrazy Bożej. Jest on również oparciem dla cnoty umiarkowania. Nie jest to uczucie strachu ani niewolniczej bojaźni przed karą, lecz jest to synowska obawa i zatroskanie o to, by Ojcu niebieskiemu nie sprawić przykrości. Dusza na wskroś przeniknięta miłością pragnie we wszystkim dostosowywać się do woli Bożej i drży na samą myśl, że mogłaby uwagą czuwa nad wiernym spełnianiem swoich zobowiązań. Działanie Ducha Świętego powiększa w duszy miłość, a tym samym także pragnienie i troskę o unikanie grzechów, lecz nie wywołuje w niej żadnego niepokoju czy stanu zalęknienia. Głęboki szacunek i dziecięce zaufanie idą z sobą w parze w tym życiu, w którym panuje czysta miłość.

 


Programista PHP: Michał Grabowski | Opracowanie graficzne: Havok.pl