Błogosławieństwo pokarmów, zwane powszechnie święconką, jest starym zwyczajem sięgającym VIII wieku. Pierwotnie święcono tylko chlebową figurkę o postaci baranka. Potem dodano kolejno: jajka, ser, masło, ryby, olej, pokarmy mięsne, ciasto i wino. Obecnie poświęcamy przede wszystkim chleb, jajka, mięso oraz sól. Pokarmy te mają bogatą wielkanocną symbolikę. Chleb, będący owocem współpracy Boga i człowieka, wskazuje przede wszystkim na Jezusa Chrystusa, który nazwał siebie: „Chlebem żywym, który z nieba zstąpił”. Przyjmując Go w Komunii Świętej, już teraz napełniamy się życiem wiecznym.

Jajka, które na Wielkanoc ozdabia się i barwi różnymi kolorami, są symbolem nowego, rodzącego się życia i związanej z nim radości. Nowe życie przynosi chrześcijanom zmartwychwstały Pan Jezus.

Pośród świeconych pokarmów są także mięso i wędliny. Jan Chrzciciel nazwał Chrystusa Barankiem Bożym, który gładzi grzech świata, dlatego też poświęcamy te pokarmy na pamiątkę wielkanocnej ofiary z życia, jaką Chrystus złożył za nas na krzyżu, aby uwolnić nas od naszych grzechów. Święconym pokarmom towarzyszy sól. Chrystus nazwał swoich wyznawców solą ziemi, gdyż żyjąc według Bożych przykazań, zachowują życie od zepsucia.

Do koszyka ze święconym wkładamy także ciasta i inne produkty spożywcze. Wielość poświęcanych pokarmów stanowi zapowiedź obfitej uczty, którą Bóg przygotował dla nas w niebie.

Spożywając w tym roku święconkę w gronie rodziny, pamiętajmy o duchowej łączności z kościołem parafialnym, w którym kapłani sprawują Eucharystię, pamiątkę Męki i Zmartwychwstania Chrystusa. Nie zapomnijmy o uczestnictwie we Mszy św. za pośrednictwem mediów, a nie mogąc przystąpić do spowiedzi św., wzbudźmy akt żalu doskonałego oraz przyjmijmy duchowo Komunię Świętą.

Błogosławieństwo stołu przed uroczystym posiłkiem w Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego (kliknij aby pobrać plik do wydruku)