PRZYJDZ!!!

Katechezy w naszej parafii w poniedziałek, piątek i niedzielę po wieczornej Mszy Św. (około 18.30)

Te katechezy prowadzą do doświadczenia Boga Żywego, który interesuje się moim życiem. Nie moralizuje, ale widzi moją bezsilność i udręczenie. Bo w moim sercu mam pragnienie czynić dobrze, ale mi nie wychodzi. Życie jest brutalne, muszę walczyć o przeżycie, o pieniądze, to one zapewnią mi szczęście i spokój. Jezus Chrystus znalazł wyjście z tej sytuacji. Nie przychodzi cię osądzać, potępiać. Chce cię zbawić w tej sytuacji bez wyjścia! Chce uzdrowić twoje życie! Jeśli zrobisz mu w swoim sercu szczelinę, jeśli zaryzykujesz, On wejdzie. Spróbuj! Jemu zależy na tobie!

Czym jest Droga Neokatechumenalna (neokatechumenat)? Jest to droga wprowadzająca człowieka dorosłego w chrześcijaństwo. Droga do odkrycia tajemnicy sakramentu chrztu tego ziarna, które zostało w nas złożone, a które z wielu powodów nie rozwinęło się dostatecznie i nie przynosi w naszym życiu spodziewanych owoców: miłości i jedności. To znaki działania Jezusa, po których mają nas rozpoznawać ci, którzy Chrystusa nie znają, którzy czują się rozczarowani, sfrustrowani, samotni. Ktorzy sa w nieustannej depresji, smutni, grzeszni, zbuntowani na Boga, zgorszeni ludźmi Kościoła; którzy są niezadowoleni ze swojego życia. Jezus w tych katechezach przychodzi właśnie do nich: „Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają" (Mt 9,12).

Neokatechumenat przypomina katechumenat Kościoła pierwotnego zaadoptowany jednak do sytuacji ludzi już ochrzczonych. W Kościele pierwotnym, jeśli ktoś chciał zostać chrześcijaninem, przechodził (kilkuletnią zazwyczaj) drogę przygotowania do sakramentów inicjacji (chrztu, bierzmowania, eucharystii). Dla pierwszych chrześcijan nauczanie Chrystusa to nie utopia, ale rzeczywistość przeżywana, oddziaływująca na życie codzienne. Było też wiadome, że nikt nie rodzi się chrześcijaninem, a wiara jako dar z nieba, musiała być przyjęta osobiście i rozwijana. W swoim konkretnym życiu kandydat (katechumen) musiał wykazać, że tym, który jest najważniejszy, który zmienił jego życie: dał mu siłę zerwać z grzechem, z bałwochwalstwem, z cudzołóstwem, dał mu pokochać żonę, dzieci a także nieprzyjaciela - jest Bóg, który jako jedyny ma moc nad tym wszystkim, co niesie śmierć!

Jest zastanawiające, skąd u pierwszych chrześcijan brało się tak intensywne przeżywanie wiary, które przekładało się w ich życiu na świadectwo wzajemnej miłości, jedności czy gościnności? Do tego stopnia, że poganie mówili zdumieni: „Patrzcie, jak oni się kochają" (Tertulian). Co dostarczało im odwagi w przyznawaniu się do Chrystusa, czy znoszeniu przeciwności na jakie często wystawiało ich konsekwentne przestrzeganie obyczajów ewangelicznych w nieprzychylnym świecie? Budzi zdumienie i podziw żar oraz zapał misyjny u tych w przeważającej większości ludzi prostych i niejednokrotnie publicznie nieobytych, którym mimo to w ciągu kilkudziesięciu lat udało się wypełnić głoszeniem Zmartwychwstałego wzdłuż i wszerz cały basen Morza Śródziemnego, a wnet także cały obszar rzymskiego imperium.

Sobór Watykański II postulował przywrócenie katechumenatu. Neokatechumenat jest jedną z odpowiedzi Ducha Świętego i pierwszym formalnie zatwierdzonym katechumenatem pochrzcielnym w Kościele katolickim. Dekret zatwierdzający Drogę Neokatechumenalną został uroczyście wręczony 11 maja 2008 roku Inicjatorom Drogi Francisco [Kiko] Argüello, Carmen Hernández i padre Mario Pezzi, przez kardynała Stanisława Ryłko przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Świeckich.