Dzisiaj Benedykt XVI obchodzi swoje 83. urodziny, a w poniedziałek 19 kwietnia – 5. rocznicę wyboru na najwyższy urząd w Kościele. Z tej okazji spożyje posiłek z członkami kolegium kardynalskiego. Poniżej przedstawiamy kalendarium życia i pontyfikatu 265. następcy św. Piotra.

1966-69 - profesor w Tybindze.

1969-77 – profesor w Ratyzbonie, gdzie pełni też funkcję wicerektora uniwersytetu.

 

1977: 25 marca Paweł VI mianuje ks. J. Ratzingera arcybiskupem Monachium i Fryzyngi. Jego zawołaniem biskupim są słowa: "Współpracownik prawdy". Sakrę nowy biskup przyjmuje 28 maja z rąk biskupa Würzburga – Josefa Stangla a 27 czerwca zostaje kardynałem.

 

1978: w dniach 16-24 września był wysłannikiem papieskim na III Międzynarodowy Kongres Mariologiczny w Guayaquil (Ekwador); w sierpniu i październiku tegoż roku brał udział w dwóch konklawe, które wybrało najpierw Jana Pawła I, a następnie Jana Pawła II.

 

1981: 25 listopada Jan Paweł II powołuje go na prefekta Kongregacji Nauki Wiary, z czym łączy się również stanowisko przewodniczącego Papieskiej Komisji Biblijnej i Międzynarodowej Komisji Teologicznej.

 

1982: 15 lutego ustępuje z urzędu arcybiskupa Monachium i Fryzyngi.

 

1983: w pierwszych latach pełnienia przez kard. Ratzingera funkcji prefekta Kongregacji pojawiają się polemiki z teologią wyzwolenia, m.in. z ks. Gustavo Gutierrezem z Peru (1983) oraz z braćmi Clodovisem i Leonardo Boffami z Brazylii (1984/85). W kwietniu 1986 r. ukazuje się "Instrukcja o niektórych aspektach teologii wyzwolenia", która łagodzi konflikty i toruje drogę dla teologii wyzwolenia nie ukierunkowanej na marksizm.

 

1992: 5 grudniu przedstawiono w Watykanie Katechizm Kościoła Katolickiego, opracowywany od 1986 r. pod kierownictwem kard. Ratzingera.

 

2000: ogłoszona przez kard. Ratzingera deklaracja "Dominus Iesus" (6 sierpnia) o jedyności i powszechności zbawczej Jezusa Chrystusa i Kościoła wywołuje burzliwą debatę na całym świecie.

 

2001: kardynał mówi o trudach sprawowanego urzędu: w jednym z wywiadów we wrześniu powiedział, że "życie człowieka Kościoła na kierowniczym stanowisku jest bardzo trudne". Dlatego marzy, że przyjdzie czas, kiedy będzie mógł jeszcze napisać kilka książek. Na prośbę papieża pełni jednak nadal ten urząd.

 

2002: 30 listopada zostaje dziekanem Kolegium Kardynalskiego.

 

2004: szerokim echem odbiła się dyskusja kard. Josepha Ratzingera z filozofem Jürgenem Habermasem.

 

2005:

2 kwietnia: umiera Jan Paweł II. Kard. J. Ratzinger jako dziekan Kolegium Kardynalskiego przewodniczy 8 kwietnia Mszy św. żałobnej i od 18 kwietnia kieruje obradami konklawe mającego wybrać nowego papieża.

 

19 kwietnia: w drugim dniu zgromadzenia kardynałów, w czwartym głosowaniu kard. J. Ratzinger zostaje wybrany 265. papieżem, przybierając imię Benedykt XVI. Nawiązuje w tym do "papieża pokoju" Benedykta XV oraz patrona Europy i założyciela zakonu benedyktynów, św. Benedykta z Nursji. Jest pierwszym Niemcem na tym stanowisku od czasów Wiktora II (1055-57).

13 maja: wyraża zgodę na otwarcie procesu beatyfikacyjnego swego poprzednika Jana Pawła II.

 

18-21 sierpnia: podczas pierwszej podróży zagranicznej papież udaje się do Kolonii na XX Światowy Dzień Młodzieży i odprawia Mszę św. dla miliona młodych ludzi. Jest to najliczniejsza Msza św. w historii Niemiec.

 

2006:

25 stycznia: Benedykt XVI ogłasza swoją pierwszą encyklikę "Deus caritas est" (Bóg jest miłością).

 

20 lutego: w tzw. sporze nt. karykatur Mahometa papież krytycznie odnosi się do protestów muzułmańskich w wielu krajach. Przypomina, że przemocy jako odpowiedzi na obrazę nie da się pogodzić z religią.

 

1 marca: papież rezygnuje ze stosowanego przez 1500 lat tytułu „patriarchy Zachodu”.

 

24-28 maja: druga podróż zagraniczna Benedykta XVI prowadzi do Polski – ojczyzny Jana Pawła II. Odwiedza Warszawę, Częstochowę, Kalwarię Zebrzydowską, Wadowice i Kraków, gdzie odprawia Mszę św. dla około miliona wiernych, a na zakończenie wizyty udał się na teren byłego niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, gdzie złożył hołd ofiarom hitleryzmu.

 

8-9 lipca: podczas V Światowego Kongresu Rodzin w Walencji papież przypomina stanowisko Kościoła, że tradycyjna rodzina jest "niezbywalną i podstawową komórką społeczeństwa" i dlatego należy ją chronić i wspierać. W Mszy św. uczestniczy ponad milion osób.

 

9-14 września: Benedykt XVI odwiedza swoją bawarską ojczyznę: Monachium, Altötting, Marktl am Inn, Ratyzbonę i Fryzyngę. Wykład, jaki wygłasza na uniwersytecie w Ratyzbonie, wywołuje burzliwą dyskusję na całym świecie. Muzułmanie czują się dotknięci cytatem nt. proroka Mahometa. Watykan rozpoczyna dyplomatyczne zabiegi o zażegnanie konfliktu, a jednocześnie rozpoczyna się intensywny dialog z islamem.

 

28 listopada-1 grudnia: wizyta Benedykta XVI w Turcji. Okazją do spotkania z ekumenicznym patriarchą Konstantynopola Bartłomiejem I jest święto św. Andrzeja Apostoła. Największą jednak uwagę świata skupiły spotkania papieża z politykami i przedstawicielami muzułmanów oraz gesty pojednawcze wobec islamu, np. wizyta w Błękitnym Meczecie w Stambule. Obserwatorzy oceniają wizytę jako wielki sukces.

 

2007:

14 marca: Kongregacja Nauki Wiary zgłasza zastrzeżenia do niektórych tez teologa wyzwolenia z Salwadoru, Jona Sobrino. Jest to pierwsze publiczne upomnienie teologa podczas obecnego pontyfikatu.

 

16 kwietnia: Benedykt XVI kończy 80 lat. Tego dnia ukazuje się niemieckie wydanie jego nowej książki – teologicznej rozprawy o Jezusie Chrystusie "Jezus z Nazaretu. Od chrztu w Jordanie do Przemienienia".

 

9-13 maja: w ramach szóstej podróży zagranicznej, tym razem do Brazylii, Benedykt XVI otwiera V Zgromadzenie Ogólne Biskupów Ameryki Łacińskiej i Karaibów w Aparecidzie.

 

30 czerwca: ogłoszenie papieskiego listu do katolików chińskich. Wzywa on do zwarcia szeregów i domaga się pełnej wolności religijnej w tym kraju. Władzom chińskim Benedykt XVI proponuje konstruktywny dialog i normalizację stosunków dyplomatycznych ze Stolicą Apostolską.

 

7 lipca: Benedykt XVI ogłasza motu proprio "Summorum Pontificum”, dotyczące "stosowania liturgii rzymskiej sprzed reformy z 1970 r." Papież znosi w nim ograniczenia dotyczące korzystania z tradycyjnego Mszału, ułatwia sprawowanie Mszy św. w rycie trydenckim (po łacinie w formie przedsoborowej sprzed 1962 roku) jako „nadzwyczajnej formy liturgii Kościoła”.

 

7-9 września: pod hasłem "Patrzeć na Chrystusa" odbyła się pielgrzymka Benedykta XVI do Austrii. Głównym jej celem był udział papieża – "pielgrzyma wśród pielgrzymów" w obchodach 850-lecia istnienia maryjnego "sanktuarium wielu narodów" w Mariazell. Podróż ta zawierała też istotne przesłanie do Europy w formie apelu o poszanowanie chrześcijańskich wartości jako czynnika fundamentalnego dla jej tożsamości. Wizyta obfitowała w liczne apele o "odnowę życia i wiary".

 

30 listopada: Benedykt XVI ogłasza swoją drugą encyklikę „Spe salvi”. Dokument ten określany jest jako „traktat o nadziei, zachęcający do refleksji nad sensem życia”. Papież podkreśla w nim, że świeckie obietnice i ślepa wiara w postęp nie wystarczają. Ten "medytacyjny, a zarazem refleksyjny" tekst prowadzi do "miejsc, w których można się uczyć nadziei i praktykować ją".

 

2008:

5 lutego: Benedykt XVI przychylił się do postulatu zmiany tekstu wezwania modlitwy wiernych za żydów, zawartej w przedsoborowym Mszale Rzymskim z 1962 r. W nowym brzmieniu modlitwy, wchodzącej w skład liturgii wielkopiątkowej, zamiast słów „o nawrócenie żydów” (Pro conversione Iudaeorum) jest użyte ogólne sformułowanie „za żydów” („Oremus et pro Iudaeis“). W modlitwie Kościół prosi o „oświecenie serc żydów“ i aby „cały Izrael został zbawiony, kiedy wszystkie narody wejdą do Twego Kościoła”.

 

15-20 kwietnia: Wezwanie amerykańskich katolików do odnowy swej wiary, a tamtejszego Kościoła do przejrzystego i uczciwego świadectwa w kontekście rosnących zagrożeń sekularyzacji – to główne przesłanie pielgrzymki Benedykta XVI do USA (Waszyngton i Nowy Jork). Towarzyszył jej apel o sprawiedliwy i zrównoważony rozwój i poszanowanie praw każdej osoby ludzkiej, wygłoszony w siedzibie ONZ. Na ósmą zagraniczną pielgrzymkę Benedykta XVI złożyły się m.in. spotkanie z prezydentem USA, dwie Msze z udziałem tysięcy wiernych, wystąpienie na forum ONZ, spotkania z duchowieństwem, młodzieżą i międzyreligijne, nabożeństwo ekumeniczne i przejmująca modlitwa na Ground Zero.

 

28 czerwca: rozpoczął się Rok św. Pawła, który trwał do 29 czerwca 2009. Okazją do ogłoszenia go przez papieża była przypadająca w tym czasie 1950. rocznica nawrócenia Apostoła Narodów.

 

15-20 lipca: pod przewodnictwem Benedykta XVI odbywał się XXIII Światowy Dzień Młodzieży w Sydney pod hasłem: „Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami”. Głównymi jego przesłaniami były duchowa odnowa chrześcijaństwa, społeczeństwa i Kościoła przez moc Ducha Świętego, przestroga przed duchową pustynią, apel o nową erę, w której egoizm, chciwość, powierzchowność zostaną zastąpione przez solidarność i wzajemny szacunek. Do wielkiej metropolii australijskiej przyjechało ok. 300 tys. młodych pielgrzymów ze 177 krajów świata.

 

12-15 września: Benedykt XVI pielgrzymował do Paryża i Lourdes. W stolicy Francji papież oddał hołd „umiłowanemu narodowi”, spotkał się z francuskim światem kultury, a podczas nieszporów w katedrze Notre-Dame – z duchowieństwem a następnie z 60-tysięczną rzeszą młodych Francuzów. W Lourdes Benedykt XVI odwiedził miejsca związane z duchowym dojrzewaniem świętej Bernadety. Centralnym punktem pobytu Ojca Świętego w narodowym sanktuarium francuskim była Eucharystia z okazji 150. rocznicy objawień.

 

5-26 października: Benedykt XVI przewodniczył XII Zgromadzeniu Zwyczajnemu Synodu Biskupów nt. „Słowo Boże w życiu i misji Kościoła”. Uczestniczyło w nim 253 ojców synodalnych (w tym 10 przedstawicieli zakonów) z 13 katolickich Kościołów wschodnich, 113 konferencji biskupich, 25 urzędów Kurii Rzymskiej i Unii Wyższych Przełożonych Zakonnych, a także 41 ekspertów, 37 audytorów oraz 3 osoby zaproszone imiennie przez papieża.

 

2009:

24 stycznia: Benedykt XVI zdjął ekskomunikę z czterech biskupów konsekrowanych w 1988 r. bez zgody Stolicy Apostolskiej przez abp Marcela Lefebvre’a. Decyzja ta wzbudziła kontrowersje nie tylko w łonie samego Kościoła katolickiego, ale też wśród Żydów z powodu negacjonistycznych wypowiedzi biskupa Richarda Williamsona, jednego z czterech hierarchów lefebrystów. W odpowiedzi na krytykę Benedykt XVI ogłosił 12 marca specjalny list do „braci biskupów”, w którym wyraża swe poruszenie i smutek z powodu reakcji, jakie wywołała także w samym Kościele ta decyzja o zdjęciu ekskomuniki.

 

17-23 marca: Benedykt XVI odbył swą pierwszą pielgrzymkę do Afryki. W ciągu siedmiu dni odwiedził Kamerun (17-20 III) i Angolę (20-23 III). Papież przyjmowany z gorącą, afrykańską gościnnością przebywał w dwóch miastach: Jaunde i Luandzie. Choć była to podróż do dwóch państw, chciał on, jak sam przyznał, dzięki niej „symbolicznie objąć sercem cały kontynent”. Podczas podróży dotknął więc wszystkich „otwartych ran” Czarnego Lądu: głodu, epidemii AIDS, korupcji, nadużywania władzy, regionalnych konfliktów, bezdomnych, sierot i wdów, ludzi okrutnie prześladowanych, handlu ludźmi i wielu innych problemów.

 

28 kwietnia: Benedykt XVI odwiedził zniszczoną trzęsieniem ziemi Abruzję. Spędził trzy godziny w tym regionie środkowych Włoch, na terenach nawiedzonych przez kataklizm z 5 na 6 kwietnia.

 

8-15 maja: W ramach swej 12. podróży zagranicznej Benedykt XVI pielgrzymował do Ziemi Świętej. Odwiedził tam Jordanię, Izrael i Terytoria Palestyńskie. Jej pierwszym etapem była Jordania – od 8 do 11 maja, drugim Izrael – od 11 do 15 maja, a 13 maja był gościem władz Autonomii Palestyńskiej. Papież przebywał tam, aby modlić się w miejscach świętych, zwłaszcza o pokój w Ziemi Świętej i na całym świecie. W trakcie pobytu w Jordanii podkreślał znaczenie pokojowego współżycia chrześcijan i muzułmanów. W drugiej części swej pielgrzymki odwiedził Izrael i Terytoria Palestyńskie. Wzywał tam przede wszystkim Żydów i Palestyńczyków do wzajemnego szacunku, pojednania i współpracy, podkreślając, że szczególną rolę w tych dążeniach powinna odgrywać Jerozolima – miejsce spotkania trzech religii monoteistycznych: judaizmu, islamu i chrześcijaństwa. Wielkim echem odbiła się wizyta Ojca Świętego przy Murze Płaczu oraz w Instytucie Pamięci Męczenników i Bohaterów Holocaustu Yad Vashem.

 

19 czerwca: otwarcie Roku Kapłańskiego. Benedykt XVI ogłosił go w związku z przypadającą w 2009 r. 150. rocznicą śmierci patrona proboszczów, św. Jana Marii Vianneya. W liście na rozpoczęcie Roku Kapłańskiego papież nawiązał do cierpień powodowanych „niewiernością” niektórych duchownych, będącą dla świata powodem zgorszenia i odrzucenia Kościoła.

 

21 czerwca Benedykt XVI odwiedził sanktuarium św. Pio z Pietrelciny w San Giovanni Rotondo.

 

28 czerwca: Zamknięcie Roku św. Pawła. Podczas Nieszporów sprawowanych w rzymskiej bazylice św. Pawła za Murami Benedykt XVI podkreślił nieustanną aktualność orędzia Apostoła Narodów.

 

7 lipca: trzecia encyklika Benedykta XVI „Caritas in veritate”. Jej tematem jest integralny rozwój ludzki w miłości i prawdzie. Papież adaptuje w niej naukę społeczną Kościoła do wyzwań globalizującego się świata w dobie kryzysu. Integralny rozwój człowieka traktuje jako wartość nadrzędną wszelkiego postępu.

 

17 lipca: papież w szpitalu. W czasie wakacji w Les Combes w Dolinie Aosty Benedykt XVI upadł nocą w swoim pokoju i złamał przegub prawej ręki.

 

19 września: Benedykt XVI zapowiada odbycie Zgromadzenia Specjalnego Synodu Biskupów dla Bliskiego Wschodu. Odbędzie się ono w Watykanie w dniach 10-24 października 2010 roku nt. „Kościół katolicki na Bliskim Wschodzie: wspólnota i świadectwo: «Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących» (Dz 4, 32)”.

 

26-28 września: Benedykt XVI pielgrzymował do Republiki Czeskiej. Odwiedził Pragę, Brno i Stary Bolesławiec. Nadzieja, jaką niesie chrześcijaństwo zlaicyzowanej Europie i wezwanie chrześcijan do składania większego świadectwa we współczesnym świecie – to główne przesłanie Benedykta XVI podczas jego XIII pielgrzymki zagranicznej. Wizyta w Czechach poprzedziła 20. rocznicę “aksamitnej rewolucji” i upadku dyktatury komunistycznej w Europie Środkowej i Wschodniej. Papież starał się ukazać piękno chrześcijaństwa i jego zdolność do odpowiedzi na najpoważniejsze egzystencjalne problemy zagubionego w materialistycznym świecie człowieka.

 

4-25 października: Benedykt XVI przewodniczył II Zgromadzeniu Specjalnemu Synodu Biskupów dla Afryki, które obradowało pod hasłem: „Kościół w Afryce w służbie pojednania, sprawiedliwości i pokoju. «Wy jesteście solą ziemi...wy jesteście światłem świata»”. W jego pracach uczestniczyło 236 biskupów i 9 przełożonych zakonnych, 29 ekspertów i 49 audytorów.

 

9 listopada: Benedykt XVI powołuje ordynariaty personalne dla byłych anglikanów. W konstytucji apostolskiej „Anglicanorum coetibus” i Normach Uzupełniających, wydanych przez Kongregację Nauki Wiary, zawarto procedury przechodzenia grup byłych anglikanów do Kościoła katolickiego. Nie będą one tworzyły oddzielnego obrządku, a jedynie odrębne struktury w obrębie rytu łacińskiego, wzorowane na ordynariatach wojskowych.

 

21 listopada: spotkanie papieża z artystami. W kaplicy Sykstyńskiej zgromadziło się 260 przedstawicieli świata kultury, w tym dwaj Polacy: rzeźbiarz Igor Mitoraj i reżyser Krzysztof Zanussi.

 

2010:

17 stycznia: Benedykt XVI odwiedził Synagogę Większą w Rzymie. Papież wezwał chrześcijan i żydów do wspólnego świadectwa o istotnym znaczeniu Boga dla współczesnego świata. Była to po Kolonii i Nowym Jorku trzecia wizyta Benedykta XVI w synagodze.

 

14 marca: Benedykt XVI odwiedził rzymski zbór luterański Chrystusa (Christuskirche). Wraz z proboszczem parafii Chrystusa, pastorem Jensem Martinem Kruse papież przewodniczył nabożeństwu ekumenicznemu.