Pewna kobieta w Portugalii nękana przez złego ducha, źle traktowana przez męża, nie mogąc już tego znieść, postanowiła ze sobą skończyć. Było to 13 czerwca, w dzień św. Antoniego z Padwy, urodzonego w Lizbonie. Zrezygnowana i zrozpaczona szła w stronę rzeki Tag. Miała świadomość, że targnięcie się na własne życie nie podoba się Bogu, dlatego obawiając się o własne zbawienie, wstąpiła jeszcze do kościoła. Rozdygotana prosiła Boga, aby jej jednak nie potępił. Pełna udręki zasnęła. Wtedy św. Antoni ukazał się jej i polecił, by modliła się słowami antyfony:

W końcu przebudziła się i poruszona zobaczyła, że na szyi ma zawieszoną kartkę ze słowami modlitwy, o której mówił jej we śnie Święty. I modliła się tak, i została uwolniona od swojej udręki. Szczęśliwa wróciła do domu i pojednała się z mężem.

Wieść rozniosła się szybko i ludzie zaczęli przepisywać słowa antyfony, która zyskała miano egzorcyzmu św. Antoniego. Do dzisiaj wielu już przekonało się, jak skuteczna jest ta modlitwa.

Skąd jej szczególna moc?