Jak co miesiąc, Ojciec Święty poleca modlitwom wiernych na całym świecie dwie intencje. Ogólną: „Aby we wszystkich krajach świata wybory władz odbywały się zgodnie z zasadami sprawiedliwości, jawności i uczciwości, z poszanowaniem wolnych decyzji obywateli”. Oraz misyjną: „Aby chrześcijanie wszędzie, a zwłaszcza w wielkich ośrodkach miejskich, starali się wnosić istotny wkład w szerzenie kultury, sprawiedliwości, solidarności i pokoju”.

O wolny, uczciwy i demokratyczny przebieg wyborów najczęściej apelują biskupi krajów, w których trwa właśnie kampania wyborcza. Temat ten pojawia się też nieraz w wypowiedziach papieskich. Benedykt XVI podjął go na przykład 29 maja 2008 r. w przesłaniu do nowego ambasadora Nigerii przy Stolicy Apostolskiej, Obeda Wadzaniego. Zaznaczył tam, że demokracja i praworządność należą do koniecznych kroków na drodze rozwoju. „Dobre zarządzanie wymaga, by wyraźnie uznać, że wybory muszą być wolne, uczciwe i przejrzyste” – stwierdził przed dwoma laty Ojciec Święty. Wskazał ponadto na potrzebę wdrażania w społeczeństwie tolerancji, wzajemnego poszanowania i zrozumienia oraz współpracy.

Również w kontekście problemów Czarnego Lądu poruszył tę tematykę Jan Paweł II w adhortacji apostolskiej Ecclesia in Africa. Podał tam pewne zasady ogólne, ważne na wszystkich kontynentach i w każdym kraju. „Dobry system rządzenia winien się opierać na solidnym fundamencie ustaw, które chronią prawa obywateli i określają ich obowiązki” – stwierdził Papież w posynodalnym dokumencie sprzed 15 lat. Zwrócił też uwagę, że „prawo do wybierania rządzących w drodze wolnych i uczciwych wyborów” należy do fundamentalnych praw człowieka.

W papieskiej intencji misyjnej modlimy się w lipcu 2010 r., aby chrześcijanie „starali się wnosić istotny wkład w szerzenie kultury, sprawiedliwości, solidarności i pokoju”. Pomocą może tu być refleksja o wcielaniu Ewangelii w kultury narodów z encykliki Redemptoris missio: „Poprzez inkulturację Kościół wciela Ewangelię w różne kultury i jednocześnie wprowadza narody z ich kulturami do swej własnej wspólnoty. Przekazuje im własne wartości, przyjmując wszystko to, co jest w nich dobre, i odnawiając je od wewnątrz”. Jan Paweł II zwrócił uwagę, że „przez inkulturację Kościół staje się bardziej zrozumiałym znakiem tego, czym jest, i coraz odpowiedniejszym narzędziem misji. Sam Kościół powszechny przez inkulturację Kościołów lokalnych wzbogaca się o formy wyrazu i wartości w różnych dziedzinach życia chrześcijańskiego, takich jak ewangelizacja, kult, teologia, dzieła miłosierdzia. Poznaje i wyraża jeszcze lepiej tajemnicę Chrystusa, a jednocześnie jest pobudzany do stałej odnowy” – pisał Papież przed 20 laty.

Art. ze str. deon.pl