Świętowanie Bożego Narodzenia poprzedza okres przygotowawczy, zwany Adwentem. Pragnienie i wołanie o Zbawiciela wypełnia cały Adwent. Przyjście na świat Zbawiciela w dniu Bożego Narodzenia łączy się ściśle z Matką Bożą. Już na początku Adwentu czcimy zapowiedź Jej narodzenia w uroczystość Niepokalanego Poczęcia. Pierwotnie ta wielka uroczystość nie miała żadnego związku z Adwentem. Została wyznaczona na dzień 8 grudnia z uwagi na okres dziewięciu miesięcy dzielących Niepokalane Poczęcie od Narodzenia Maryi - 8 września. Uroczystość ta łączy się jednak z myślą przewodnią Adwentu. Bowiem w okresie, który przygotowuje nas na przyjście Zbawiciela, chętnie zwracamy wzrok ku Jego Matce - Maryi. Widzimy w Niej jak w jutrzence porannej bliski już brzask dnia przed wschodzącym słońcem narodzenia Jezusa Chrystusa.

Maryja przyszła na świat i żyła jedynie ze względu na Chrystusa. Towarzyszyła Mu przez całe życie, jak nikt z ludzi. Z tej ścisłej łączności z Chrystusem wypływają przedziwne Jej przywileje i łaski, a wśród nich łaska Niepokalanego Poczęcia, czyli łaska całkowitej wolności od grzechu pierworodnego od chwili poczęcia. Wszak sama godność Macierzyństwa Bożego wymagała, aby Matka Zbawiciela była " cała piękna i bez żadnej zmazy" (Pnp 4,7). Otrzymała tę łaskę uprzedzająco, ze względu na przyszłe zasługi zbawczej męki i śmierci Jej Syna.

Największym sprzymierzeńcem prawdy o Niepokalanym Poczęciu Maryi był "zmysł wiary" pobożnego ludu. Wiara ta była żywa wśród wiernych od początku istnienia Kościoła.

Kościół Wschodni nigdy prawdy o Niepokalanym Poczęciu Maryi nie ogłaszał, gdyż była ona na Wschodzie powszechnie uznawana. Co więcej, właśnie tam w VII w. zaczęto obchodzić Święto Niepokalanego Poczęcia. Św. Andrzej z Krety (+740) mówi w jednej ze swoich homilii: " Hańba grzechu przyciemniła piękno i dostojeństwo natury ludzkiej, ale gdy się rodzi Matka Tego, który jest samą pięknością, natura w Jej osobie odzyskuje dawne przywileje i kształtuje się według wzoru prawdziwie godnego Boga (...) jest przebóstwieniem, przebóstwienie zaś jest upodobnieniem do pierwotnego stanu" (Homilia 1, In Nativitatae BMV).

W Kościele Zachodnim święto to przyjęło się w IX w. Papież Sykstus IV (+1484) rozszerzył je na cały Kościół, a papież Klemens XI (+1721) ogłosił je jako święto obowiązkowe. Papież bł. Pius IX, 8 grudnia 1854 r. w bulli "Ineffabilis Deus" - Niewysłowiony Bóg" ogłosił jako dogmat wiary prawdę, że Najświętsza Bogarodzica Maryja od pierwszej chwili swego poczęcia była wolna od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego przez wzgląd na zasługi Jezusa Chrystusa Zbawiciela rodzaju ludzkiego.

W cztery lata później ukazała się Matka Boża św. Bernardecie Soubirous. 25 marca 1858 r. trzykrotnie zapytana, jakie jest Jej imię, odpowiedziała dopiero za trzecim razem: "Jam jest Niepokalane Poczęcie". W ten sposób nie tylko potwierdziła ogłoszenie dogmatu o Jej Niepokalanym Poczęciu, ale dała także do zrozumienia, jak drogi jest Jej ten przywilej i łaska.

Ojciec Święty Jan Paweł II chwalił Niepokalane Poczęcie Maryi w Jej bazylice rzymskiej Santa Maria Maggiore 5 grudnia 1984 r. tymi słowami: "Łaski pełna...". Gdy te słowa Archanioła zostały wypowiedziane, Adwent ludzkości osiągnął swój zenit. I dlatego też Niepokalane Poczęcie Maryi znajduje rokrocznie swe miejsce liturgiczne w okresie Adwentu. Albowiem pozdrowienie "łaski pełna" świadczy o tajemnicy Niepokalanego Poczęcia".

Niech Maryja Niepokalanie Poczęta, która przyszła na świat jako "łaski pełna", prowadzi nas stale do Chrystusa. Niech będzie światłem naszego Adwentu, czyli naszego przyjścia do Chrystusa.

KS. ZENON MOŃKA

art. ze str. niedziela.pl