Symbolem najczęściej spotykanym jest gołębica. Taki bowiem symbol wybrał sobie sam Duch Święty, kiedy pojawił się nad Chrystusem w rzece Jordan.




Duch Święty jest nazwany Parakletem, co na język polski tradycyjnie jest tłumaczone jako Pocieszyciel. Jednak zgodnie z oryginalnym znaczeniem tego słowa, Paraklet to ten, który umacnia, staje w obronie, wstawia się za nami. To oznacza, że gdy Apostołowie zgromadzeni w Wieczerniku otrzymali dar Ducha, zostali umocnieni. Ta moc przejawiła się natychmiast. Przedtem co prawda trwali na modlitwie, ale nie rozpoczynali żadnej akcji misyjnej, nie wychodzili do ludzi z Dobrą Nowiną o Jezusie.

 Po wydarzeniu Zielonych Świąt wszystko się zmieniło. Chociaż, jak zanotowano w Dziejach Apostolskich, podejrzewano ich o „upicie się młodym winem” nie była to zmiana chwilowa, nagłe uniesienie, przypływ emocji, który pozwalał na krótko przełamać swoje obawy i niepokoje. Zmiana, jakiej dokonał Duch Święty w uczniach Jezusa, była trwała - stali się Apostołami i rozpoczęli głoszenie Ewangelii. Takie działanie Ducha objawia się nieustannie w Kościele. Duch Święty buduje Kościół, a w pierwszych wiekach chrześcijaństwa Ojcowie Kościoła wskazywali właśnie na Kościół - wspólnotę wierzących - jako na najważniejszy znak działania Ducha.

 Zesłanie Ducha Świętego było zapowiedziane już w Starym Testamencie. Pod wieżą Babel Bóg pomieszał języki i ludzie stracili zdolność porozumienia. Opowieść ta pokazuje, jak ambicja, pycha, chęć wywyższenia się - czego symbolem jest budowa wieży sięgającej nieba - prowadzi do podziałów. Pomieszanie języków to symbol niemożności porozumienia, braku wspólnoty, podziału, jaki między ludzi wprowadza grzech. Podczas pierwszej mowy św. Piotra dzieje się coś przeciwnego.

 Oto wszyscy zgromadzeni słyszą go przemawiającego w ich własnym języku. Dar języków jest przywróceniem jedności, jaka została zerwana przez ludzki grzech. W ten sposób Bóg działa i zapowiada, na czym ma polegać działanie Ducha. Duch będzie budował Kościół, który rozrośnie się po całej ziemi. Ten Kościół będzie spojony miłością. Będzie on zupełnie inną budowlą niż wieża Babel.

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego jest odnowieniem wiary w to, że żaden człowiek nie jest sam na drodze życia. Moc Ducha to moc przezwyciężania grzechu, nie tylko swojego, ale także moc obrony przed złem cudzego grzechu. Dar Ducha jest darem dla całego Kościoła.

 Działanie Ducha Świętego jest tajemnicze - „szum jego słyszysz, lecz nie wiesz skąd przychodzi i dokąd podąża”. W Piśmie Świętym Duch jest określany przez różne, pozornie przeciwstawne, symbole. Na uczniów Jezusa zstąpił w postaci płomyków ognia, a wcześniej Jezus mówił o wylaniu Ducha, o strumieniach wody żywej. Jest ogień i woda. Jest także tchnienie wiatru i gołębica. Wszystkie symbole łączy jedno: wskazują na ruch, żaden nie jest czymś stałym, uchwytnym. Tak właśnie działa Duch Święty w Kościele i w każdym z wierzących - ochrzczonych i bierzmowanych.

Zesłanie Ducha Świętego zapowiedziane przez Chrystusa w Ewangelii i opisane w Dziejach Apostolskich jako zstąpienie Ducha Świętego (w postaci ognistych płomieni) na zebranych w Wieczerniku Apostołów i Maryję. Znakiem niezwykłości owego wydarzenia było głoszenie przez Apostołów religijnego przesłania we wszystkich językach współczesnego im świata. Uczniowie Jezusa byli rozumiani przez przybyłych do Jerozolimy Żydów i pogan.

 Liturgiczny obchód uroczystości Zesłania Ducha Świętego obchodzony jest w Kościele siedem tygodni po Wielkiejnocy i nosi nazwę Zielonych Świątków. Odpowiada żydowskiemu Świętu Tygodni, Szawuoth, obchodzonemu w 50 dniu po święcie Paschy (tzw. Pięćdziesiątnica).

 Nazwa ta pochodzi od pięćdziesiątego dnia po święcie Paschy, kiedy to obchodzono w Starym Testamencie święto dziękczynienia za żniwa. Wspominano wtedy również ogłoszenie Dziesięciu Przykazań, które dokonało się na górze Synaj pięćdziesiątego dnia po wyjściu z Egiptu. W tym dniu zstąpił na Apostołów Duch Święty w postaci ognia i wichru. Jest On pierwszą i najwyższą Miłością, jest źródłem wszelkiej miłości w stworzeniach. Duchowi Świętemu przypisujemy doprowadzenie dzieł Bożych do doskonałości, a zwłaszcza uświęcenie dusz.

 W dzień Zesłania Ducha Świętego Kościół Chrystusowy rozpoczął swoją działalność. Apostołowie umocnieni darami Ducha Świętego odważnie zaczęli głosić dobrą nowinę o Chrystusie Odkupicielu. Duch Święty uczynił ich słowa skutecznymi i doprowadził około trzech tysięcy ludzi do chrztu świętego. W ten sposób powstała pierwsza gmina chrześcijańska, która z czasem rozwinęła się w Kościół katolicki, czyli powszechny, ogarniający całą kulę ziemską. Duch Święty jest jakby duszą Kościoła świętego. Mimo wielu ludzkich słabości, a nawet grzechów jego członków, ciągle go ożywia, strzeże przed błędem w wierze i prowadzi drogą światłości.

 Ks. Stanisław Słomka

Art. ze str. liturgi.wiara.pl