Święty Paweł Pierwszy Pustelnik

Paweł urodził się w Tebach - starożytnej stolicy faraonów w 228 r. Za jego czasów Teby były już tylko małą wioską. Gdy Paweł miał 20 lat, około 240 r., rozpoczęły się prześladowania Dioklecjana. Dowiedziawszy się, że jego zięć - poganin, z powodu jego bogactwa planuje wydać go w ręce prześladowców, Paweł porzucił wszystko, co posiadał, odszedł na pustkowie i zamieszkał w jaskini. Po dwóch latach prześladowania ustały, lecz święty postanowił pozostać w zaciszu pustelni. Spędził tam samotnie resztę swego długiego życia - prawie 90 lat. Przez cały ten czas zanosił do Boga swe gorące modlitwy. Legenda głosi, że żywił go Pan Bóg, codziennie posyłając mu pół bochenka chleba. Posłańcem przynoszącym pożywienie był kruk. Nagość swego ciała od znoju i chłodu chronił jedynie tkaną tuniką z palmowych lisci.

Gdy św. Paweł pustelnik był bliski śmierci, odwiedził go św. Antoni opat. W "Złotej legendzie" znajdujemy w związku z tym następujące opowiadanie: "Skoro zaś nadeszła godzina posiłku, kruk przyniósł podwójną porcję chleba, a gdy Antoni dziwił się temu, Paweł odparł, że Bóg co dzień go tak zaopatrywał, a podwoił zaopatrzenie ze względu na gościa. Powstał między nimi pobożny spór, który jest godniejszy, by dzielić chleb. Paweł oddawał ten zaszczyt gościowi, a Antoni starszemu. Na koniec obaj położyli rękę na chlebie i podzielili go na równe części"

Zmarł mając 113 lat w 341 r. Tradycja podaje, że zmarł podczas modlitwy w pozycji klęczącej z rękoma uniesionymi ku gurze, a ciało świętego zakopały w ziemi dwa lwy, rozdrapując ziemię swymi łapami.

Paweł jest pierwszym pustelnikiem, którego imię znamy, dlatego otrzymał zaszczytny przydomek "Pierwszego Pustelnika". W ikonografii św. Paweł Pustelnik przedstawiany jest w tkanej sukni z liści palmowych. Jego atrybuty: kruk, kruk z chlebem w dziobie, lew kopiący grób, przełamany chleb.