Z obrazu Pana Jezusa Pięciorańskiego w Wieruszowie nasz Zbawiciel dziwnie pięknie i ujmująco patrzy na oglądającego. Jego łagodna twarz wyraża ból, a zarazem przyciąga ku sobie przez siłę. Wrażał Obolałe i pokrwawione ciało, oraz przebite ręce i bok a także korona cierniowa to znaki realnych cierpień Jezusa przedstawionych na obrazie. Zbawiciel jest obnażony, ujęty frontalnie, przedstawiony do bioder wystających z sarkofagu – studni. Chrystus prawą ręką wyciąga z przebitego boku eucharystyczną postać chleba. Lewą ręką podtrzymuje kielicha poniżej przebitego boku. Po obu stronach Chrystusa Pięciorańskiego, aniołowie ze skrzydłami uniesionymi ku górze, przyodziani w kapy koloru zielonego i czerwonego zwróceni ku Chrystusowi stoją za Nim, trzymając vellum – obrus koloru białego, który niejako staje się stołem dla postaci Eucharystycznych Chleba i Wina. Vellum to modelowane jest ostrymi załamaniami fałd i otacza z przodu postać Chrystusa. Korpus Chrystusa jest miękko modelowany, wyraźnie zaznaczona klatka piersiowa i żebra. Głowa lekko pochylona w prawo, twarz wyrażająca cierpienie, a jednocześnie miłosierna. Brwi uniesione wysoko ukośnie ku górze, oczy głęboko osadzone, nos mięsisty, usta szerokie, kąciki warg opadają ku dołowi. Włosy faliste, ciemne, spadają w lokach na ramiona. Na głowie korona cierniowa koloru zielonego. Dookoła głowy znajduje się srebrzyste – szara aureola. Spod korony cierniowej spływają stróżki krwi. Krew płynie także z ran na dłoniach, oraz z przebitego boku, ukazując ogrom, cierpienia Zbawiciela.

Obraz o wymiarach 89 x 66 cm oprawiony jest w drewnianą ramę pozłacaną o wymiarach 160 x 115cm. wzbogacony nad i pod samym obrazem elementami roślinnymi także pozłacanymi. Cały ołtarz zaliczany jest do ołtarzy brackich; początkowo modlili się tu i dbali o jego uposażenie członkowie Bractwa Aniołów Stróżów, a potem po 1701 r. czciciele Krzyża Świętego uznali go za symbol swego kultu i miejsce zgromadzeń na modlitwę. Odtąd też coraz częściej spotykamy się z dzisiejszą nazwą ołtarza. Najstarszy z zachowanych opisów ołtarza Pięciorańskiego pochodzi z 1728 r. i wymienia przynależne doń argentaria. Jest wśród nich sukienka srebrna, miejscami pozłacana, kielich srebrny z takąż hostią, są też dwa srebrne aniołki oraz korona cierniowa srebrna, pozłocista. W zakrystii przechowywano srebrną lampę służącą temu ołtarzowi, a w 1798 r. znalazły się przy nim również wota; większe z nich to srebrne serce, dwie srebrne nogi i nieokreślone bliżej wotum od pań Taczanowskich.